Sanayi yapıları kentsel kaynakları ve tarihi dönemleri somutlaştırarak şehir manzaralarını ve kültürü şekillendirir. Ancak, birçok eski sanayi alanı bozulmuş ve kentsel çöküntü bölgelerine yol açmıştır (Roberts & Sykes, 2000). Neoliberal kentsel yeniden yapılanma, miraslarını korumak ve kentsel alanları yeniden canlandırmak amacıyla bu alanların yönetilmesi ve yenilenmesine yönelik girişimleri teşvik etmiştir (Köksal ve Ahunbay, 2006; Arslan ve Uludag, 2020). Bu yapıların kolektif hafızada sahip olduğu somut olmayan önemin korunması ve mekânsal planlamanın meşruiyetinin ele alınması çok önemlidir (Oevermann ve Mieg, 2015). Bu çalışma, Türkiye'deki Samsun Tekel Fabrikası'nın yenilenmesine odaklanarak, sosyal ve kültürel kimlik gibi somut olmayan niteliklerini kaybetmesini vatandaşların kolektif hafızası üzerinden analiz etmektedir. Araştırma, fabrikanın yenilenme çabalarının, özellikle de arazi kullanımının bir alışveriş merkezine dönüştürülmesinin, bu kayba katkıda bulunduğunu savunmaktadır. Çalışma aynı zamanda yasal, fiziksel ve sosyal boyutlar etrafında yapılandırılan miras alanı yenilemesindeki planlama uygulamalarını da incelemektedir. Marc Auge'nin (2008) çalışmasından alınan “kolektif algı eğitimi” kavramı, toplum perspektiflerini anlamanın önemini vurgulamaktadır. Arşiv taramaları, mülakatlar ve anketler de dahil olmak üzere nitel ve nicel yaklaşımlardan oluşan karma bir metodoloji kullanan bu araştırma, yenileme sürecinin kapsamlı bir değerlendirmesini sunmaktadır.

​

Oevermann, H., & Mieg, A. H. (2015). Industrial Heritage Sites in Transformation. Clash of discourses, New York and London: Routledge.

​

Köksal, G., & Ahunbay, Z. (2006). İstanbul'daki endüstri mirası için koruma ve yeniden kullanım önerileri. İTÜ Dergisi, 5(2), 125-136. 09 21, 2022 tarihinde alındı

​

Roberts, P., & Sykes, H. (2000). Urban Regeneration a Handbook. London: SAGE.